۱۳۸۸ مهر ۱۰, جمعه

طبیعت-تنهایی-اجتماع

گشت و گذار در طبیعت,تنهایی و روابط اجتماعی هرکدام باید به نحوی در زندگی فردی گنجانده شود.شادابی,تفکرات صحیح و موفقیت نتیجه تداخل شرایط فوق می باشد.
طبیعت:
ارتباط صمیمی با طبیعت باعث شادابی جسم و روان انسان می گردد.انسان موجودی کاملا مستقل و جدا از طبیعت نیست بلکه جزئی از کل است.کیست که عظمت و شکوه دریا,آسمان پرستاره,رنگین کمان زیبا,کوه های بزرگ و سر به فلک کشیده,تماشای رودخانه ای بزرگ از بلندی, آبشارها,باغی وسیع از گل و گیاه و...را ببیند و تاثیر نپذیرد؟به طور حتم تاثیری ناخودآگاه برای همگان ایجاد می شود,بخصوص برای کسانی که در عمق زیبایی ها و طبیعت فرو می روند.
تنهایی:
تنهایی جهت برنامه ریزی دقیق و یا فراهم کردن طرح و پروژه کاری لازم است.تنهایی باعث تمرکز می شود و ازطریق تمرکز است که به جنبه های اصلی و فرعی شغلی می پردازیم و نواقص کاری را بررسی می کنیم تا جهت رفع موانع گام برداریم.زمان های معینی از تنهایی جهت مطالعات شخصی و یا دسترسی به اطلاعات جدید شغلی ضروری است.در عصر اطلاعات,موفقیت و پیروزی نصیب کسانی می شود که به جدیدترین اطلاعات دسترسی دارند.
اجتماع:
روابط اجتماعی بخش مهمی از زندگی افراد را تشکیل می دهد.همه ما چه از جنبه روانی چه از جنبه شغلی به یکدیگر وابسته هستیم.میزان موفقیت در روابط اجتماعی هم به وضعیت ظاهری,حرکات فرد,تن صدا,حالات چهره,نوع نگاه و بیان,میزان اطلاعات در موضوع مورد نظر,صداقت در گفتار و همچنین روحیه شخص وابسته است.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر