۱۳۸۸ بهمن ۳, شنبه

زیستن برای مهربانی و دوستی

از آن جایی که زندگی به شیوه فردی و انفرادی تقریبا غیرممکن به نظر می رسد و هر فردی به طور اجتناب ناپذیر با نیروهای اجتماعی سروکار دارد,بنابراین برای دستیابی به آرامش روانی ضروری است که هر فردی با اصول مهر و محبت و روش مهر ورزیدن و دوست داشتن آگاه و آشنا باشد.

مهربانی و دوست داشتن در مورد همنوع می تواند جامعه ای پرنشاط و شاداب را به ارمغان آورد که تک تک افراد از مصاحبت و همکاری با یکدیگر لذت می برند.محبت و آیین دوستی را باید به عنوان اصول اساسی برای همه افراد جهان و در تمامی جوامع بشری تبلیغ کرد.هیچ فردی بر فرد دیگر و هیچ قومی بر قوم دیگر برتری ندارد,چراکه همگی در یک خصیصه مهم مشترک می باشند و آن "انسان بودن" است.بنابراین اصول مهرورزی باید یک "حس مشترک" نسبت به همه انسان ها باشد.


به قول "سعدی" شاعر بزرگ و گرانقدر:
بنی آدم اعضای یکدیگرند
 که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار
تو کز محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند آدمی

و در اهمیت دوستی اپیکور فیلسوف یونانی چنین می گوید:
"درخت دوستی بنشان.از آن دینی بساز و به پرستش آن قیام کن.دوستی شیرین و زیباست.شفقت دوستانه تنها هدیه پرارزشی است که در این جهان بی ارزش در تملک ماست.اگر مرارت های زندگی ما را آماده قبول مرگ می سازد,لذات و شادی های ناشی از دوستی نیز ما را با زندگی آشتی می دهد."