احساس آرامش و امنیت در رهایی فرد از یک ذهن به هم گسیخته و مشوش ایجاد می گردد. آرام ساختن ذهن و جسم را می توان تا حدود زیادی از طریق ریلاکسیشن(Relaxation)ایجاد کرد. هنرریلاکسیشن یا آرامش ذهن و جسم باعث احیا و بازسازی مراکز عالی عصبی فرد می گردد. با آرام شدن مغز تعادل نیرو و قوا در وجود آدمی شکل می گیرد.
رسیدن به این حالات ازطریق تمرین با حصول شرایط ذیل امکان پذیر می باشد:
1-قرارگرفتن در وضعیت طاقباز(به پشت خوابیدن)به طوریکه زانوها صاف و دستها کنار بدن بوده و کف دستها به سمت بالا است(مهم راحتی فرد است نه یک حالت دیکته شده و ثابت)
2-محیط اطراف باید تا حد امکان آرام و فاقد هرگونه سر و صدا باشد
3-تا جایی که مقدور است فرد به چیزی فکر نمی کند(نه به خودش و دیگران و نه به محیط اطراف)
4-فرد سنگین و سنگین تر شدن پلکها را همراه با احساس به خواب رفتن به خود تلقین می کند و آرام آرام چشمها را می بندد.عضلات دستها,پاها,تنه,صورت,سر و گردن,شکم و قفسه سینه را شل و شلتر می کند
5-به تدریج بر دم و بازدم(بالا و پایین رفتن قفسه سینه)جهت افزایش حالت خلسه تمرکز داشته باشد
6-در تمامی این حالات,فرد با احساس آرامش و بدون هیچگونه فشار و استرس به خود، فعالیت های ذهن و بدن را دنبال می کند
7-شخص این حالات را با توجه به احساس خود در یک مدت زمانی که برایش جالب و خوشایند است، ادامه می دهد.اما نکته ای که باید حتما به آن توجه داشته باشیم این است که به علت ثابت بودن بدن در یک وضعیت خاص,احتمال ایجاد گزگز یا سوزن سوزن شدن(پارستزی)وجود دارد که این حالات عمدتا به دلیل کاهش خونرسانی به نقاط تحت فشار می باشد.با افزایش شدید این احساس بهتر است فرد خود را کمی جا به جا کرده تا فشار ثابت از روی عروق و اعصاب مربوطه برداشته شود.
8-جهت برگشت به حالت اول و عادی باید عکس حالات فوق عمل نماید,بدین صورت که ابتدا خیلی آرام پاها یا دستها را حرکت می دهد و سپس چشم ها را آهسته آهسته باز می کند و به تدریج تنه را به طرفین حرکت می دهد و بعد به آرامی می نشیند.اکنون با اطمینان از اینکه هیچگونه احساس ناخوشایندی همچون سرگیجه ندارد می تواند بلند شده و به فعالیت های روزمره خود مشغول گردد.
عمق خلسه و احساس رضایت مندی در این حالات، با توجه به استعداد افراد و میزان تمرکزشان متفاوت است.شخص با تکرار تمرین ریلاکسیشن,یادگیری بیشتری را در این زمینه تجربه خواهد کرد که این مسئله می تواند در یادگیری های جدید کمک کننده باشد.مدت زمان مورد نظر جهت مراحل ریلاکسیشن با افزایش تمرین کاهش و عمق خلسه افزایش می یابد,به طوریکه فرد در وضعیت های دیگر(مثلا نشسته) و حتی در محیط های شلوغ هم می تواند به این حالات دست یابد.
گاهی در بعضی از اشخاص به علت بسته شدن افکار آگاهانه و مسدود گردیدن فکر,زمینه افکار ناآگاهانه که مربوط به گذشته اند بیدارشده و گاها افراد تجربه های خاصی را که احتمالا مربوط به ترکیب و جا به جایی افکار و احساس در مغز می باشد,بیان می کنند.
همانطور که در ابتدای متن بیان گردید هدف اصلی از انجام چنین تمریناتی ایجاد احساس آرامش می باشد.همچنین رهایی از بندهای غیرعقلانی و رسیدن به مرحله حداکثر آزادی ذهن می تواند یک جنبه دیگری از کاربرد این تمرینات باشد.چنین تغییراتی با ایجاد اعتدال بین بخش های مختلف مغز به وجود می آید و به خصوص فعالیت ها و بارهای اضافی از روی بالاترین قسمت مغز(قشر یا کورتکس مغز)برداشته می شود و با مهار این قسمت از مغز,احساس های خوب و جالبی که گاها با تجربه های روانی خوشایندی همراه است ایجاد می گردد.
رسیدن به این حالات ازطریق تمرین با حصول شرایط ذیل امکان پذیر می باشد:
1-قرارگرفتن در وضعیت طاقباز(به پشت خوابیدن)به طوریکه زانوها صاف و دستها کنار بدن بوده و کف دستها به سمت بالا است(مهم راحتی فرد است نه یک حالت دیکته شده و ثابت)
2-محیط اطراف باید تا حد امکان آرام و فاقد هرگونه سر و صدا باشد
3-تا جایی که مقدور است فرد به چیزی فکر نمی کند(نه به خودش و دیگران و نه به محیط اطراف)
4-فرد سنگین و سنگین تر شدن پلکها را همراه با احساس به خواب رفتن به خود تلقین می کند و آرام آرام چشمها را می بندد.عضلات دستها,پاها,تنه,صورت,سر و گردن,شکم و قفسه سینه را شل و شلتر می کند
5-به تدریج بر دم و بازدم(بالا و پایین رفتن قفسه سینه)جهت افزایش حالت خلسه تمرکز داشته باشد
6-در تمامی این حالات,فرد با احساس آرامش و بدون هیچگونه فشار و استرس به خود، فعالیت های ذهن و بدن را دنبال می کند
7-شخص این حالات را با توجه به احساس خود در یک مدت زمانی که برایش جالب و خوشایند است، ادامه می دهد.اما نکته ای که باید حتما به آن توجه داشته باشیم این است که به علت ثابت بودن بدن در یک وضعیت خاص,احتمال ایجاد گزگز یا سوزن سوزن شدن(پارستزی)وجود دارد که این حالات عمدتا به دلیل کاهش خونرسانی به نقاط تحت فشار می باشد.با افزایش شدید این احساس بهتر است فرد خود را کمی جا به جا کرده تا فشار ثابت از روی عروق و اعصاب مربوطه برداشته شود.
8-جهت برگشت به حالت اول و عادی باید عکس حالات فوق عمل نماید,بدین صورت که ابتدا خیلی آرام پاها یا دستها را حرکت می دهد و سپس چشم ها را آهسته آهسته باز می کند و به تدریج تنه را به طرفین حرکت می دهد و بعد به آرامی می نشیند.اکنون با اطمینان از اینکه هیچگونه احساس ناخوشایندی همچون سرگیجه ندارد می تواند بلند شده و به فعالیت های روزمره خود مشغول گردد.
عمق خلسه و احساس رضایت مندی در این حالات، با توجه به استعداد افراد و میزان تمرکزشان متفاوت است.شخص با تکرار تمرین ریلاکسیشن,یادگیری بیشتری را در این زمینه تجربه خواهد کرد که این مسئله می تواند در یادگیری های جدید کمک کننده باشد.مدت زمان مورد نظر جهت مراحل ریلاکسیشن با افزایش تمرین کاهش و عمق خلسه افزایش می یابد,به طوریکه فرد در وضعیت های دیگر(مثلا نشسته) و حتی در محیط های شلوغ هم می تواند به این حالات دست یابد.
گاهی در بعضی از اشخاص به علت بسته شدن افکار آگاهانه و مسدود گردیدن فکر,زمینه افکار ناآگاهانه که مربوط به گذشته اند بیدارشده و گاها افراد تجربه های خاصی را که احتمالا مربوط به ترکیب و جا به جایی افکار و احساس در مغز می باشد,بیان می کنند.
همانطور که در ابتدای متن بیان گردید هدف اصلی از انجام چنین تمریناتی ایجاد احساس آرامش می باشد.همچنین رهایی از بندهای غیرعقلانی و رسیدن به مرحله حداکثر آزادی ذهن می تواند یک جنبه دیگری از کاربرد این تمرینات باشد.چنین تغییراتی با ایجاد اعتدال بین بخش های مختلف مغز به وجود می آید و به خصوص فعالیت ها و بارهای اضافی از روی بالاترین قسمت مغز(قشر یا کورتکس مغز)برداشته می شود و با مهار این قسمت از مغز,احساس های خوب و جالبی که گاها با تجربه های روانی خوشایندی همراه است ایجاد می گردد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر